ΤΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΤΑΞΙΔΙ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ

Η πρώτη φάση δεν είναι καν ταξίδι. Είναι η επαναληπτική κίνηση που γνωρίζουμε όλοι μας. Χαρακτηρίζεται από άγνοια του εσωτερικού μας. Το μόνο που ξέρουμε είναι ότι αποτελούμε ένα υποκείμενο που κινείται ανάμεσα σε αντικείμενα, σ’έναν κόσμο αντικειμενικό. Αυτός ο κόσμος είναι ό «άλλος» για μας και μ’ αυτόν υποτίθεται πως έχουμε διάλογο, δηλαδή με τα αντικείμενα που τον συνιστούν.

Στη δεύτερη φάση αρχίζει το εσωτερικό ταξίδι. Τότε, βλέπει κανείς ότι ο «άλλος» δεν είναι μόνο έξω του, αλλά και μέσα του, τα άπειρα κομμάτια του άγνωστου ως τότε εαυτού του. Αυτά τα κομμάτια ενεργούν αυτόβουλα, σαν κάτι το αυτόνομο μέσα μας, ξαφνιάζοντάς μας πολλές φορές με τις περίεργες τάσεις τους προς μια κατεύθυνση αντίθετη από εκείνη που εμείς θέλουμε. Τότε, αρχίζει το έργο της γνωριμίας και συνδιαλλαγής με τους «άλλους» που κλείνουμε μέσα μας. Με τη συστηματική εσωτερική εργασία, τα κομμάτια μας, δηλαδή οι «άλλοι», ενώνονται μεταξύ τους, έτσι που στο τέλος ο μέσα άνθρωπος να γίνει ένα ενιαίο σύνολο, μια ενότητα.

Τότε, επειδή ο διάλογος είναι νόμος της ζωής, ο ενοποιημένος εαυτός μας αρχίζει τον διάλογο με τους «άλλους» έξω του, όπως πριν αρχίσει το εσωτερικό ταξίδι της αυτοανακάλυψης. Με τούτη τη διαφορά. Ότι ενώ πριν ήταν κομματιασμένος, τώρα είναι ενοποιημένος. Όσο ήταν κομματιασμένος, χωρίς να το ξέρει, πρόβαλε στον εξωτερικό «άλλον» τα διάφορα άγνωστα μέρη του εαυτού του.

Σοφία Άντζακα - Έρευνα σε αρχετυπικά θέματα